Στο ισόγειο του κτιρίου του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, βρισκόταν το γραφείο του Θεόφιλου Γεωργιάδη. Εργαζόταν στον Κλάδο Τουρκικών Θεμάτων. Ένας τεράστιος χάρτης της περιοχής ήταν στον τοίχο για να συνδέει τα όσα διάβαζε, ανέλυε, μετάφραζε. Χάρτης, που περιελάμβανε- όπως πρέπει- το Κουρδιστάν. Στο γραφείο του στοίβες εφημερίδων, χαρτιά αλλά και αφίσες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Κούρδων. Ήταν συνεχώς σε εγρήγορση και αποφασιστικός. Ήταν ένας άνθρωπος, που τολμούσε με παρρησία να διατυπώσει την άποψη του, να ασκήσει κριτική. Ήταν δημόσιος υπάλληλος και συνήθως αυτή η «ιδιότητα» επιβάλλει σιωπητήριο. Ο Θεόφιλος δεν μπορούσε τα σιωπητήρια, ούτε και προσάρμοζε τις απόψεις του με εκείνες της καθεστηκυίας τάξης. Ήταν ένας άνθρωπος βαθιά ιδεολόγος, που είχε ένα όραμα, το οποίο αφορούσε την απελευθέρωση της Κύπρου, την απελευθέρωση των λαών από τους κατακτητές. Του λαού της Κύπρου, του Κουρδιστάν, της Παλαιστίνης…
