Την ευχαριστούμε! Η Ελένη Θεοχάρους, μάχεται με συνέπεια για τη Β. Ήπειρο!

Στις 10 Δεκεμβρίου 2018 και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Κύπρια ευρωβουλευτής, Ελένη Θεοχάρους, το ένα λεπτό που δικαιούτο για να μιλήσει στην αίθουσα του ευρωκοινοβουλίου, το αφιέρωσε στις συνθήκες που επικρατούν στη Β. Ήπειρο.

Ακολουθεί βίντεο και το κείμενο της παρέμβασής της. *

Κυρία Πρόεδρε, Κύριε Επίτροπε,
Μεταφέρω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την κραυγή αγωνίας και απόγνωσης των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, από τους οποίους το στυγνό, διεφθαρμένο και φασιστικό αλβανικό καθεστώς, στερεί όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους τρομοκρατεί, τους συλλαμβάνει, τους ανακρίνει σκληρά, και τους φυλακίζει.

Απελαύνει δημοσιογράφους και άλλους πολίτες, τους παρεμποδίζει να μιλούν την Ελληνική γλώσσα και να επιτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ως Χριστιανοί.
Στα σχολεία απαγορεύει την διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας και οι περιουσίες των Ελλήνων υφαρπάζονται αυθαίρετα και παράνομα από την κυβέρνηση και δίδονται σε εποίκους οι οποίοι μεταφέρονται μαζικά για να αλλοιώσουν την δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού και να υποχρεώσουν τους Έλληνες να φύγουν από τον τόπο τους.
Σήμερα η ανθρωπότητα τιμά την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ωστόσο ελάχιστοι γνωρίζουν τι συμβαίνει στην Βόρειο Ήπειρο. Καλώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να επισπεύσει την αποστολή ad hoc επιτροπής που θα διερευνήσει τις απάνθρωπες συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν χιλιάδες Έλληνες στην πατρίδα τους.

Ευχαριστώ.

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Στην Παλώδια -χωριό της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο- στις 9 Δεκεμβρίου 2018, η Κύπρια ευρωβουλευτής, Ελένη Θεοχάρους, εκφώνησε επιμνημόσυνο λόγο στη μνήμη του Εθνομάρτυρα, Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Ο Επιμνημόσυνος Λόγος της Ευρωβουλευτού Ελένης Θεοχάρους (η ομιλήτρια μίλησε πολλές φορές εκτός κειμένου).

Ελληνίδες και Έλληνες,

Στις 28 Οκτωβρίου του 1940, η Ελλάδα είπε ένα υπερήφανο ΟΧΙ στις ιταμές απαιτήσεις της φασιστική Ιταλίας. Αντιστάθηκε σθεναρά, κατατρόπωσε τον εισβολέα και ελευθέρωσε την Βόρειο Ήπειρο.

Στις 28 Οκτωβρίου του 2018, ένας υπερήφανος Έλληνας της Εσταυρωμένης Βορείου Ηπείρου, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, είπε ένα εκκωφαντικό ΟΧΙ στον φασισμό και τον ολοκληρωτισμό και κατατρόπωσε το άθλιο καθεστώς των Τιράνων, προσφέροντας την ζωή του για την Ελευθερία.

Το ΟΧΙ του Κωνσταντίνου ήταν πολύ βαρύ για να το σηκώσει η ηχώ, γι' αυτό η Ιστορία το μετέτρεψε σε μια Δωρική Κολώνα, σε ένα Ελληνικό Οροθέσι επάνω στο γλαυκό βουνό, όπου είναι κτισμένοι οι Βουλιαράτες.

Ο Κωνσταντίνος έπεσε υπερασπιζόμενος την Ελληνική Σημαία. Την Γαλανόλευκη που έστησε ο ίδιος σε ένα κακοτράχαλο ύψωμα, επάνω σε ένα τεράστιο μεταλλικό Σταυρό, που κι αυτόν τον έφτιαξε μόνος του: Στο σημείο όπου έπεσαν οι πρώτοι 15 ελευθερωτές στρατιώτες το 1940.

Ήθελε την Σημαία μας, σ' εκείνο το αγκωνάρι της Ελλάδας, για να φαίνεται από κάθε σημείο του κάμπου της Δρόπολης. Πίστευε στην Ελλάδα, στην Ελευθερία, στον Θεό των Ελλήνων. Με την άδολη καρδιά του έβλεπε την Λύτρωση να ζυγώνει, δεν άντεχε την δουλεία, την καταπάτηση κάθε ανθρωπίνου δικαιώματος των συμπατριωτών μας, τον ευτελισμό της αξιοπρέπειας του κάθε πολίτη.

Σήμερα τιμούμε την μνήμη του γενναίου αυτού παλληκαριού, εδώ στην Παλώδια, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου. Στην Παλώδια που είναι υπερήφανη γιατί την κοσμεί το Μέλαθρο της ΕΟΚΑ. Είναι υπερήφανη για το γενναίο παιδί της, τον δεκαεφτάχρονο αντάρτη της ΕΟΚΑ Νίκο Ευαγόρου, που έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος αγωνιζόμενος κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, κατά του ξένου δυνάστη, για την Απελευθέρωση του νησιού του και την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα. Ο Νίκος Ευαγόρου έμεινε άταφος πολλές μέρες, όπως ακριβώς και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, εξ αιτίας της ανίερης συμπεριφοράς των καταδυναστευόντων τον Ελληνισμό.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας γεννήθηκε πριν 35 χρόνια στο χωριό Βουλιαράτες, και στα 7 του χρόνια ακολούθησε τους γονείς του στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή, μακριά από την καταπίεση και την διαφθορά των αλβανικών καθεστώτων. Έζησε πολλά χρόνια στην πρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Με την σεπτή οικογένεια του, με την αγάπη των γονιών του και με τους καημούς του ξενιτεμού, πολλών ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω. Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στον Ελληνικό Στρατό, εκπαιδεύτηκε στις ειδικές δυνάμεις και παρά την παιδική και αθώα ψυχή, του ήταν ένας σκληροτράχηλος μαχητής.
Βαθιά ριζωμένες μέσα του οι Αξίες της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, καταφυγή του η οικογένεια και η πίστη του στον Θεό. Τα τελευταία χρόνια επέστρεφε συχνά στο χωριό. Εργαζόταν σκληρά, μαστόρευε με τέχνη περισσή το ξύλο, το σίδερο, την πέτρα, ήταν δουλευταράς και καλλιτέχνης, λάτρευε τα λουλούδια και έπαιρνε κάθε μέρα μιαν ανηφοριά, έπαιρνε μονοπάτια, να βρει τα σκαλοπάτια που παν στην Λευτεριά. Το κακοτράχαλο βουνό, πίσω από τους Βουλιαράτες ήταν ο δικός του Παράδεισος, η Ελευθερία και η λύτρωση του. Και συνέχιζε καθημερινά τον Αγώνα του για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Ελλήνων.
Δεν φοβόταν τις απειλές, τις ένοπλες επιθέσεις των Αλβανών παραστρατιωτικών και χαφιέδων που τον έβαλαν στο στόχαστρο από καιρό, γιατί έβλεπαν ότι με τον πατριωτισμό και την εντιμότητα του και με το θάρρος του να μιλάει ανοικτά για την φρικτή σκλαβιά που βασανίζει τους Έλληνες του δύσμοιρου τόπου, θα μπορούσε να γίνει ηγέτης μιας εξέγερσης των σκλάβων. Οι αναρτήσεις του Κωνσταντίνου στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ήσαν τολμηρές και εξόργιζαν τους Αλβανούς.
Οι μυστικές υπηρεσίες τον παρακολουθούσαν για τον φλογερό του λόγο και την αντρειοσύνη του. Η εξόντωση του αποφασίστηκε από το βαθύ παρακράτος, από τον ίδιο τον Ράμα, τον περασμένο Μάιο. Οι Αλβανοί φασίστες, του διεφθαρμένου καθεστώτος του Έντι Ράμα, άρχισαν να τον προκαλούν, να τον προπηλακίζουν, να τον προσβάλλουν. Πολλές φορές υπέστειλαν, μαγάρισαν και ξέσκισαν τις Ελληνικές σημαίες στο Ελληνικό νεκροταφείο καθώς επίσης και την Γαλανόλευκη, που ο Κωνσταντίνος ήθελε μονίμως αναπεπταμένη.

Από τις 27 Οκτωβρίου, οι ειδικές δυνάμεις του αλβανικού στρατού είχαν περικυκλώσει τους Βουλιαράτες και είχαν διεισδύσει στα γύρω χωριά.

Χαράματα της 28ης Οκτωβρίου ο Κατσίφας ζωγράφισε με μπλε και άσπρο χρώμα στην πρόσοψη του σκολειού, μια μεγάλη Γαλανόλευκη. Για την καλλιτεχνική και δημιουργική του φύση αυτό ήταν πανεύκολο. Και έγραψε από πάνω: Βουλιαράτες.
Ύστερα πήγε στο σπίτι του για να ετοιμαστεί για την Δοξολογία. Ήδη από την προηγούμενη ο Κωνσταντίνος και οι άλλοι νέοι του χωριού, είχαν στολίσει τους Βουλιαράτες με δεκάδες Ελληνικές Σημαίες. Είχαν πλημμυρίσει το χωριό με τα γαλανόλευκα χρώματα της Πατρίδας μας. Όπως άλλωστε έκαναν σε όλες τις εθνικές εορτές.
Το ίδιο είχαν πράξει και στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο στο οποίο είναι θαμμένοι 82 γνωστοί ήρωες του Έπους του '40 και 200 ακόμη άγνωστοι Έλληνες στρατιώτες. Το Νεκροταφείο αυτό είναι το Κόσμημα του χωριού, η τιμή και η περηφάνια του. Όπως είναι για την Παλώδια, το Μέλαθρο των Αγωνιστών. Τις σημαίες αγόραζε ο Κωνσταντίνος από το υστέρημα του.

Πλησιάζοντας στην πλατεία του χωριού ο Κωνσταντίνος συνάντησε περίπολο της Αστυνομίας, ο αρχηγός του οποίου τον απείλησε με ένα περίστροφο και τον εξύβρισε χυδαία. Τον ρώτησε γιατί ζωγράφισε την Σημαία στο σκολειό και δείχνοντας του την Γαλανόλευκη ψηλά στο βουνό του είπε: "είναι η τελευταία φορά που την βλέπεις". Οι παραστρατιωτικοί συνέχισαν τους προπηλακισμούς και τις απειλές με προτεταμένα όπλα και τον ύβριζαν ακατάπαυστα.
Εκείνη την φοβερή στιγμή εκχυδαΐστηκαν από τους ασεβείς, τα Ιερά και τα Όσια του, τα Άγια των Αγίων του Ελληνισμού.

Ο Κωνσταντίνος μπήκε στο καφενείο αναστατωμένος, ο νταής και αγροίκος χαφιές, συνέχισε να τον προκαλεί.

Βαθύτατα προσβεβλημένος ο Κωνσταντίνος βγήκε φουριόζος από τον καφενέ, ανέβηκε μέχρι το σπίτι του και πήρε ένα παλιό καλάσνικωφ που είχε μετατρέψει σε κυνηγετικό. Είναι γνωστό ότι σχεδόν σε κάθε σπίτι μετά το 1997 στην Αλβανία υπάρχει και ένα καλάσνικωφ. Επιστρέφοντας στο καφενείο, δέχθηκε και νέες προκλήσεις και εξοργισμένος άρχισε να πυροβολεί στον αέρα. Δεν πυροβόλησε ποτέ εναντίον των Αλβανών, ούτε εναντίον των αυτοκινήτων τους. Πυροβολούσε στον αέρα. Ο Κωνσταντίνος ήταν δεινός σκοπευτής, αν είχε πρόθεση να σκοτώσει , θα τους είχε εξολοθρεύσει όλους. Δεν κτύπησε ούτε τους Αλβανούς, ούτε τα αυτοκίνητα τους. Αυτό το έκαναν οι ίδιοι, για άλλοθι. Γι' αυτό και εξαφάνισαν κάθε τεκμήριο. Πυροβολούσε μόνο στον αέρα . Έφυγε προς το βουνό του, για να υπερασπιστεί τον Σταυρό και την Σημαία. Θα μπορούσε να πιάσει τον Δρίνο, το τρανό ποτάμι και σ ένα τέταρτο να βρεθεί στην Ελλάδα. Δεν το έκανε, πήγαινε προς τον Σταυρό. Οι Αλβανοί κινητοποίησαν όλες τις ειδικές δυνάμεις που είχαν στην περιοχή.
Επί τόπου έφθασαν και οι ειδικές δυνάμεις που είχαν καταλάβει από την προηγούμενη μέρα τα δύο γειτονικά χωριά Βόδριστα και Ζερβάτι. Μετέφεραν κι άλλες δυνάμεις με ελικόπτερο που πετούσε συνεχώς επάνω από το ακάλυπτο και όρθιο παλληκάρι. Στην συνέχεια τον εκτέλεσαν με σφαίρες ελεύθερου σκοπευτή κτυπώντας, τον κατ' ευθείαν στην καρδιά. Δεν τολμούσαν να πλησιάσουν, δεν έδειξαν ποτέ την σκηνή του φόνου, που κατέγραφε το ελικόπτερο, δεν υπήρχε ίχνος επάνω στο σώμα του Κωνσταντίνου που να δείχνει ότι επιχείρησαν να τον συλλάβουν, ή να τον πυροβολήσουν σε κάποιο σημείο του σώματος που δεν θα τον σκότωνε. Τον ήθελαν νεκρό.
Ο Ήρωας και πάλιν δεν τους πυροβόλησε. Στάθηκε όρθιος και έπεσε χαμογελώντας.
Οι γονείς του κακοποιήθηκαν άγρια από συμμορία ενόπλων κουκουλοφόρων, καθ΄ ον χρόνο διαρκούσε η καταδίωξη του Κωνσταντίνου

Η ύβρις συνεχίστηκε με την νεκροτομή στο Αργυρόκαστρο, την οποίοι διενήργησαν «ειδικοί» που κατέφθασαν από τα Τίρανα και στην συνέχεια με την μεταφορά της σωρού στην πρωτεύουσα της Αλβανίας, για δήθεν εξειδικευμένες εξετάσεις. Κράτησαν την σωρό για δέκα μέρες εξαφανίζοντας τεκμήρια και σημεία με τον Πατέρα Κατσίφα, τον Κυρ-Γιάννη να περιμένει στωικά να παραλάβει την σορό.

Ανδρός παιδοφόνοιο ποτί σώμα χειρ ορέγεσθαι.

Σαν τον Γέρο Πρίαμο, να ζητάει το άψυχο σώμα του Έκτορα.
Η αδελφή του Κωνσταντίνου μέσα στις οιμωγές να θέλει να θάψει τον αδελφό της, ως η τραγική Αντιγόνη.

Και ο θρήνος της Μάνας να αντιλαλεί στις βουνοπλαγιές και τις χαράδρες της Πίνδου.

Η κηδεία του Ήρωα θύμιζε τα χρόνια της ΕΟΚΑ, όταν ολόκληρη η Κύπρος γονάτιζε ευλαβικά στο πέρασμα του Νεκρού Παλληκαριού. Ολόκληρη η Ελλάδα, όλος ο Ελληνισμός γονάτισε στο πέρασμα του Κωνσταντίνου.
Οι Αλβανοί και οι εν Ελλάδι Αλβανίζοντες, συνέχισαν τις ασεβείς πράξεις και τα άπρεπα λόγια κατά του Κωνσταντίνου. Δεν αξίζουν απαντήσεως.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας τοποθετήθηκε από την Ιστορία στο Πάνθεον των Ηρώων. Έγινε το Σύμβολο του Αγώνα των Βορειοηπειρωτών και όλων όσων αισθάνονται Βορειοηπειρώτες. Γιατί κάθε Ελεύθερο Πνεύμα επί της Γης είναι σήμερα Βορειοηπειρώτης.

Ο Κωνσταντίνος θυσιάστηκε, αφήνοντάς μας όμως με τον θάνατο του μια φοβερή παρακαταθήκη: Την Απελευθέρωση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.
Ενός ακραιφνώς Ελληνικού τόπου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα που δυστυχώς δεν ελευθερώθηκε ποτέ. Οι Βορειοηπειρώτες εξεγέρθηκαν πολλές φορές για την Ένωση με την Ελλάδα ή την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου. Κορυφαία στιγμή του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, ο οποίος ουδέποτε σταμάτησε, γιατί οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, ουδέποτε κατέθεσαν τα όπλα, ήταν η υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας στις 17 Μαΐου 1914 μεταξύ της Αλβανικής κυβέρνησης και του Προέδρου της "Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου" Γεωργίου Ζωγράφου. Το Πρωτόκολλο προβλέπει ευρεία αυτονομία της περιοχής υπό την εγγύηση των μεγάλων Δυνάμεων. Είναι αλήθεια ότι οι Βορειοηπειρώτες δεν το είχαν αποδεχθεί επιμένοντας στην Ένωση με την Ελλάδα, αλλά με την συμβουλή του Ελευθερίου Βενιζέλου, πείστηκαν να υποχωρήσουν και να επικυρώσουν το πρωτόκολλο της Κέρκυρας κατά την Πανηπειρωτική Συνδιάσκεψη στο Δέλβινο.
Εξαίρεση απετέλεσαν οι εκπρόσωποι της Χειμάρρας που επέμεναν υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα φωνάζοντας συνεχώς «Ένωσις ή Θάνατος».

Με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου τερματίστηκαν οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ αλβανικής χωροφυλακής και ατάκτων από την μια, και Βορειοηπειρωτών Ιερολοχιτών και Κρητικών εθελοντών από την άλλη και αναγνωρίστηκε η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου με μια σειρά δικαιωμάτων για τον Ελληνισμό. Καίτοι το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας δεν αναιρέθηκε ποτέ και συνεπώς βρίσκεται εν ισχύει, μετά τον Α Παγκόσμιο πόλεμο δεν εφαρμόζεται.

Οι Έλληνες είναι όμως αναγνωρισμένη Εθνική Μειονότητα και θεωρητικά απολαμβάνουν όλα όσα δικαιούται βάσει του Διεθνούς νόμου μια αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα. Τα ίδια διαλαμβάνονται και στο Αλβανικό Σύνταγμα, όπως για παράδειγμα να ομιλούν την μητρική τους γλώσσα, να διδάσκονται Ελληνικά στα σχολεία και να υψώνουν την Γαλανόλευκη στα σπίτια τους, στους Ιερούς χώρους, σε δημόσια μέρη, σε κάθε Ελληνικό χωριό.

Η Βόρειος Ήπειρος απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό το 1940. Με την άφιξη του Ελληνικού Στρατού στους Βουλιαράτες, οι κάτοικοι του χωριού έστησαν αμέσως σε ένα μεγάλο σπίτι, στρατιωτικό νοσοκομείο για την περίθαλψη των τραυματιών, οι οποίοι για την αποθεραπεία τους νοσηλεύονταν σε άλλα σπίτια των χωρικών.
Όσοι απέθαναν, ετάφησαν στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο που ιδρύθηκε στο χωριό.
Αλλά δυστυχώς, η Βόρειος Ήπειρος και πάλιν δεν απεδόθη στην Ελλάδα, με το πέρας του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Ελληνισμός της περιοχή έζησε υπόδουλος, υφιστάμενος φρικτά βασανιστήρια, εξορίες και φυλακίσεις, διακρίσεις και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και ειδικά των θρησκευτικών του δικαιωμάτων, καθ΄ όλη την διάρκεια της θηριωδίας του Εμβέρ Χότζα.
Άντεξε και διέσωσε την εθνική του ταυτότητα κρυμμένη βαθιά μέσα στους Εθνικούς μας μύθους και στους θρύλους της Φυλής και μέσα στην Ελληνική μας γλώσσα. Μετά την πτώση του καθεστώτος, πολλοί Βορειοηπειρώτες έφυγαν λόγω της φτώχιας που μαστίζει τον τόπο τους, μετανάστευσαν στην Αμερική, ζουν στην Ελλάδα και στην Κύπρο και επιστρέφουν όποτε μπορούν στην γενέθλια γη. Δυστυχώς το καθεστώς Χότζα διαδέχθηκε μια σειρά από διεφθαρμένες κυβερνήσεις, άμεσα διαπλεκόμενος με το κοινό ποινικό έγκλημα, την διακίνηση ναρκωτικών και ανθρώπων, οι οποίες αφ’ ενός καλλιεργούν τον ακραίο εθνικισμό της Μεγάλης Αλβανίας που διεκδικεί ελεύθερους Ελληνικούς τόπους, μέχρι την Άρτα, την Πρέβεζα, την Λάρισα και την Κατερίνη, και αφ’ ετέρου διώκει συστηματικά την Ελληνικής μειονότητα, τρομοκρατώντας και δολοφονώντας πολίτες, κλείνοντας σχολεία, απαγορεύοντας την χρήση της Ελληνικής γλώσσας, υφαρπάζοντας τις περιουσίες και παρεμποδίζοντας την επιστημονική και επαγγελματική ανέλιξη των Βορειοηπειρωτών. Ο Αριστοτέλης Γκούμας δολοφονήθηκε πριν 6 χρόνια επειδή μιλούσε Ελληνικά.

Η Ελληνική μειονότητας άντεξε και την δίνη του Αλβανικού εμφυλίου αλλά έμεινε βαθιά πληγωμένη. Έκτοτε βασανίζεται από μια συνεχή αιμορραγία του γηγενούς πληθυσμού, από Χειμάρρα ως Τεπελένι, από Κορυτσά ως Αγίους Σαράντα, από Λεσκοβίκι ως τα χωριά της Δρόπολης, από το Αργυρόκαστρο ως την Τσαρτσόβα και την Πρεμετή. Τα Τίρανα με αυθαιρεσίες, τρομοκρατία και παράνομες πράξεις μεθοδεύουν πολιτική εθνικού ξεκαθαρίσματος κατά των Ελλήνων και υφαρπάζουν τις περιουσίες τους. Με την αρπαγή των περιουσιών και την παραχώρηση τους σε εποίκους από το δυστυχισμένο Κοσσυφοπέδιο, αλλά και από μουσουλμανικές χώρες, εκδιώκουν τους Έλληνες από τις πατρογονικές τους Εστίες.

Εδώ και αρκετό καιρό, οι Αλβανοί άρχισαν να εγκαθιστούν εποίκους σχεδόν σε κάθε Ελληνικό χωριό και να κτίζουν ισλαμικά σχολεία και γυαλιστερά τζαμιά με πανύψηλους μιναρέδες που λογχίζουν τον καταγάλανο ουρανό της Ηπείρου και προσβάλλουν την αισθητική του τοπίου. Προσβάλλουν την γαληνότατη γη μας, γιατί, «δεν του πάει ο μιναρές αυτού του τόπου ρε παιδιά , δεν του πάει», όπως θα έλεγε και ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Μόντης.
Στόχος η δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού.

Τα χωριά της Δρόπολης, όπως οι Βουλιαράτες στις ανατολικές υπώρειες του Πλατοβουνίου, πολύ κοντά στο Αργυρόκαστρο, βρίσκονται συνεχώς σε εξέγερση κατά του καθεστώτος, ανυπακοή και παθητική αντίσταση, παρά τα καταπιεστικά μέτρα των Αλβανών.
Γι' αυτόν τον Ελληνισμό, έδωσε την ζωή του ο Κωνσταντίνος. Για τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων.
Χρέος μας να πραγματώσουμε το όραμα του. Δεν θέλουμε αλλαγές συνόρων και όλα όσα κινητοποιούν οι μεταμοντέρνοι "διεθνιστές" και υποταγμένοι εκσυγχρονιστές, για να προσβάλουν τον Αγώνα του Κωνσταντίνου και να εξευτελίζουν όλους εμάς που αγωνιζόμαστε για την Βόρειο Ήπειρο. Θέλουμε αληθινή Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου. Θέλουμε να εφαρμοσθεί επιτέλους, το Δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης των Λαών, για το οποίο αγωνίστηκε και έπεσε ο Κωνσταντίνος Κατσίφας.
Αιωνία ας είναι η Μνήμη του! Η Εσταυρωμένη Κύπρος τον έχει εντάξει στην χορεία των δικών της Ηρώων και Αγίων!

* Τα κείμενα αλιεύθηκαν από το προφίλ της ευρωβουλευτού στο Fb.