Δεν ξεχνώ!
Λίγα λόγια για τη ταινία-ντοκιμαντέρ «Το Βουνό Της Σιωπής» (2009)
Η ταινία αφορά τη τραγική ιστορία των ηρωικών μονάδων 181 ΜΠΠ (Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού) και 191 ΠΟΠ (Πυροβολαρχία Ορεινού Πυροβολικού). Οι δύο μονάδες στις 23 Ιουλίου 1974 βρέθηκαν σε μάχη ενέδρα, εν ώρα κατάπαυσης του πυρός και καταστράφηκαν οικτρά. Η μάχη κράτησε περίπου δύο ώρες και οι πυροβολητές βρέθηκαν να μάχονται μάχη σώμα με σώμα με Τούρκους κομάντος, αρνούμενοι να εγκαταλείψουν τα πυροβόλα τους, πιστοί στις διαταγές τους.
Οι δύο μονάδες μετρούν 39 αγνοούμενους και 5
πεσόντες, αριθμός μεγάλος για μονάδες πυροβολικού. Ανάμεσα τους, αγνοούμενος κι
ο εκ Θεσσαλονίκης διοικητής Ανχης(ΠΒ) Στυλιανός Καλπουρτζής. Κατά τη μάχη
συνελήφθησαν 48 αιχμάλωτοι. Οι περισσότεροι δε πυροβολητές τραυματίστηκαν. Το
μεγαλύτερο μέρος των δύο ντοκιμαντέρ, στο οποίο περιλαμβάνονται δεκάδες
μαρτυρίες επιζώντων πολεμιστών της Ηρωικής 181 ΜΠΠ και της 191 ΠΟΠ, έχει
γυριστεί στο χώρο της Τραγικής και συνάμα Επικής μάχης ενέδρας της 23ης Ιουλίου
στις κατεχόμενες από τον Αττίλα περιοχές της Ασιεντρούσας Συγχαρί, στα
κατεχόμενα στρατόπεδα της 181 ΜΠΠ και της 191 ΠΟΠ στα χωριά Τρίκωμο και Συγχαρί
και στο ¨Μουσείο¨ Καραογλάνογλου στη περιοχή Πέντε Μίλι. Στο ντοκιμαντέρ
περιλαμβάνονται πλάνα από τουρκική ταινία, η οποία δείχνει τη καταστραμμένη
φάλαγγα λίγες μόλις μέρες μετά το ολοκαύτωμα. Το ντοκιμαντέρ καταπιάνεται και
με τα γιατί, της τραγωδίας που στιγμάτισε και στοίχειωσε τις ψυχές των
πυροβολητών που επέζησαν. Το ντοκιμαντέρ «Το Βουνό της Σιωπής» είναι μια ταινία
αφιερωμένη σε αυτούς που πολέμησαν και χάθηκαν στην ενέδρα της Ασιεντρούσας,
στο βούνό που σηκώνει τη σημαία της ντροπής μας. Είναι μια ταινία που
αφιερώνεται και σε όσους κατάφεραν να επιβιώσουν της αιχμαλωσίας, σε όσους
διάβηκαν κατακρεουργημένοι τις κορυφές του Πενταδακτύλου και επέστρεψαν.
--------------------------------------------------------------
«Οι νεκροί έχουν τις δάφνες. Οι αγνοούμενοι τα «πού» και τα «γιατί» στα πικραμένα χείλη των αγαπημένων τους. Οι τραυματίες κι οι αιχμάλωτοι τις ουλές και τα εγκαύματα. Όλοι αυτοί που διάβηκαν ζωντανοί ανάμεσα στα λιωμένα σίδερα και τις σφαίρες, που άκουσαν να σφυρίζουν βασανιστικά περνώντας τους όλμους δίχως ποτέ ένα «μπράβο»: δε γυρεύουν διθυράμβους ποιητών: ούτε και μνημεία στις εισόδους των στρατοπέδων. Δε γύρεψαν χρήματα ούτε και τα χατίρια της απούσας Πολιτείας. Ζήτησαν κάπου ανάμεσα στις γραμμές που δεν γράφτηκαν, στις ιστορίες που δεν λέχθηκαν, την αλήθεια που δεν είναι μπορετό ποτέ κανείς να τους ξεκαθαρίσει, μια χαραμάδα για να στριμωχτεί η θυσία τους και των συμπολεμιστών τους. Έτσι για να την μάθουν κάποτε οι γενιές που θα 'ρθουν. Να 'ναι για το αύριο ένα σημάδι για να αποφύγουν οι επόμενοι καινούργιες προδοσίες.»
Διαδώστε την ανάρτηση σε φίλους και γνωστούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου