7 σημειώματα για την «Συμφωνία» των Πρεσπών

• Άλλο Συμφωνία κι άλλο Προσύμφωνο.
• Οι μεταβατικές περίοδοι της Συμφωνίας
• Συμφωνία ενάντια στην Ελευθερία
• Μία ιδεολογική Συμφωνία
• Οι ουρές της Συμφωνίας
• Ο αγώνας για τη Μακεδονία
• Μονόδρομος η παραίτηση βουλευτών

Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Άλλο Συμφωνία κι άλλο Προσύμφωνο

Όσο και να θέλουν να παρουσιάσουν αυτό το Προσύμφωνο ως μια διεθνή Συμφωνία που έχει μια οριστική αξία, αυτό το κείμενο παραμένει ένα Προσύμφωνο που λειτουργεί ως εργαλείο για την επίλυση του θέματος και όχι για τη λύση του θέματος. Το κείμενο είναι στην ουσία ένας αλγόριθμος, αφού προετοιμάζει μια διαδικασία με διάφορα στάδια που πρέπει να υλοποιηθούν.

Γι’ αυτόν τον λόγο πριν το προοίμιο η συμφωνία περιγράφεται ως «τελική συμφωνία για την επίλυση των διαφορών.»

Έτσι το Προσύμφωνο γράφει ότι «Το Δεύτερο Μέρος θα υιοθετήσει το «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» ως το επίσημο όνομα του […] μέσω της εσωτερικής του διαδικασίας του που είναι και δεσμευτική και αμετάκλητη, και συνεπάγεται την τροποποίηση του Συντάγματος […].»

Επίσης βλέπουμε στο Άρθρο 1 (3) (θ) ότι «η ομάδα ειδικών θα συγκροτηθεί εντός του 2019 και θα ολοκληρώσει την εργασία της εντός τριών ετών.»

Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι «τίποτα στο Άρθρο 1 (3) (θ) δεν θα επηρεάσει την παρούσα εμπορική χρήση μέχρις όταν εξευρεθεί αμοιβαία συμφωνία όπως προβλέπεται σε αυτό το υπό-τμήμα.».

Στο Άρθρο 1 (4) (ε) βλέπουμε το εξής: «Το Δεύτερο Μέρος θα ολοκληρώσει in toto τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος του 2018.»

Αλλά το πιο σημαντικό που αποδεικνύει ότι δεν είμαστε ακόμα σε τελική φάση, είναι το Άρθρο 1 (4) (ζ) : «Μόλις το Δεύτερο Μέρος γνωστοποιήσει την ολοκλήρωση των προαναφερόμενων συνταγματικών τροποποιήσεων και όλων των εσωτερικών νομικών διαδικασιών του προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η παρούσα Συμφωνία, το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει χωρίς καθυστέρηση την παρούσα Συμφωνία.».

Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Ελλάδα δεν έχει βέβαια κυρώσει αυτή τη Συμφωνία και γι’ αυτό μιλάμε για διαδικασία που δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Οι μεταβατικές περίοδοι της Συμφωνίας 

Το Άρθρο 1 (10) περιγράφει ότι θα υπάρξουν δύο μεταβατικές περίοδοι, η μία αφορά το τεχνικό κομμάτι και η άλλη το πολιτικό κομμάτι αλλά και οι δύο έχουν διάρκεια μια πενταετία. Το πιο σημαντικό σε επίπεδο στρατηγικής είναι βέβαια το πολιτικό. Και εδώ η αναφορά σε αυτό το σκέλος είναι προβληματική.

Πιο συγκεκριμένα βλέπουμε στη Συμφωνία το εξής: «Η έκδοση των εγγράφων και υλικού που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία σύμφωνα με το Άρθρο 1 (3) θα ξεκινά στο άνοιγμα κάθε διαπραγματευτικού κεφαλαίου της Ε.Ε στο συναφές πεδίο, και θα ολοκληρωθεί εντός πέντε ετών από τότε.»

Η δυσκολία αυτής της εκδοχής είναι ότι υπάρχουν 35 κεφάλαια στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι το κεφάλαιο 27 δεν μπορεί να λειτουργήσει στα Σκόπια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι θα υπάρξει πολύ μεγάλη δυσκολία για τα Κεφάλαια 1,7,8,32. Και ότι θα απαιτηθούν τεράστιες προσπάθειες για τα Κεφάλαια 5,6,10,11,12,14,15,16,19,22,23,24 και 29. Αυτές οι εκτιμήσεις είναι βέβαια ανεξάρτητες από το θέμα της ονομασίας και αποτελούν αντικειμενικά εμπόδια για την ενταξιακή πορεία.

Κατά συνέπεια βλέπουμε ότι η αλλαγή της ονομασίας μπορεί να κρατήσει ένα τεράστιο χρονικό διάστημα. Για να δούμε ένα παράδειγμα και μάλιστα της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ας πάρουμε το Μαυροβούνιο. Το Μαυροβούνιο υποβάλλει την υποψηφιότητα του το 2008. Παίρνει το status της υποψήφιας χώρας το 2010. Ανοίγει το Πρώτο Κεφάλαιο το 2012. Και έως το 2018 έχει ανοίξει 30 Κεφάλαια κι έχει κλείσει μόνο 3 το 2012, το 2013 και το 2017. Για να ξέρουμε πώς λειτουργεί η όλη διαδικασία ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Συμφωνία ενάντια στην Ελευθερία 

Όσοι συμμετέχουν στα Συλλαλητήρια για τη Μακεδονία πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αν τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία, αυτά θα είναι πλέον απαγορευμένα αφού υπάρχει ειδικό Άρθρο και μάλιστα σε τρία επίπεδα. Το πρώτο αφορά τον κρατικό φορέα.

Άρθρο 6 (1)

Με στόχο την ενίσχυση των φιλικών διμερών σχέσεων κάθε Μέρος θα λάβει αμέσως αποτελεσματικά μέτρα προκειμένου να απαγορεύσει εχθρικές δραστηριότητες, ενέργειες ή προπαγάνδα από κρατικές υπηρεσίες ή υπηρεσίες αμέσως ή εμμέσως ελεγχόμενες από το κράτος και για την πρόληψη δραστηριοτήτων που πιθανόν να υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό εναντίον του άλλου Μέρους. Εάν συμβούν τέτοιου είδους δραστηριότητες, τα Μέρη θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα.

Αυτό απαγορεύει τη δράση των κρατικών υπηρεσιών ή των υπηρεσιών που ασχολούνται με το κράτος.

Άρθρο 6 (2)

Έκαστο Μέρος θα λάβει αμελλητί αποτελεσματικά μέτρα για να αποθαρρύνει και να αποτρέπει την εκδήλωση πράξεων από ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν την βία, το μίσος ή την εχθρότητα εναντίον του άλλου μέρους. Εάν ένα ιδιωτικός φορέας στο έδαφος ενός Μέρους εμπλακεί σε τέτοιου είδους δραστηριότητες χωρίς να το γνωρίζει αυτό το Μέρος, μόλις λάβει γνώση αυτών των ενεργειών, θα λάβει αμελλητί όλα τα απαραίτητα μέτρα που του παρέχει ο νόμος.

Αυτό απαγορεύει τη δράση των ιδιωτικών φορέων.

Άρθρο 6 (3)

Έκαστο Μέρος θα αποτρέπει και θα αποθαρρύνει ενέργειες, περιλαμβανομένων των προπαγανδιστικών, από ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό ενάντια στο άλλο Μέρος.

Αυτό απαγορεύει ακόμα και την προετοιμασία. Έτσι για να το δούμε σε πρακτικό επίπεδο με αυτήν την προσέγγιση τα Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας θα είχαν απαγορευτεί από το Άρθρο 6 (2) ενώ τα Μακεδονικά Συλλαλητήρια από το Άρθρο 6 (1). Και μόνο η σκέψη της διοργάνωσης των Συλλαλητηρίων για την προετοιμασία τους, θα ήταν απαγορευμένη από το Άρθρο 6 (3). Βλέπουμε από το Άρθρο 6, ότι τα συμβαλλόμενα μέρη που υπογράφουν τη Συμφωνία, δεν θέλουν να υπάρχει ούτε υπόβαθρο αντίστασης σε αυτές τις αποφάσεις. Έτσι αποκαλύπτεται και το ύφος της όλης προσέγγισης αφού δεν θέλει ο ελληνικός λαός τη Συμφωνία θα την υπογράψουμε για το καλό του και στη συνέχεια θα του εξηγήσουμε τι δεν κατάλαβε από τα Άρθρα της. Έτσι στο τέλος δεν θα έχει καν δικαίωμα να αντιδράσει και αυτό θα γίνει χωρίς να υπάρξει δημοψήφισμα στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια σε σχέση με αυτήν, η Συμφωνία προσδιορίζει τι είναι εχθρικές δραστηριότητες, ενέργειες ή προπαγάνδα, σωβινισμός, εχθρότητα, αλυτρωτισμός και αναθεωρητισμός, βία, μίσος. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι χαρακτηρίζει την αντίσταση του Ελληνισμού.

Μία ιδεολογική Συμφωνία 

Όταν μια ιδεολογική Συμφωνία που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα προσύμφωνο μεταξύ Υπουργών Εξωτερικών που παρουσιάζεται ως μία εθνική Συμφωνία με διεθνή εμβέλεια, είναι απλώς μια προπαγανδιστική ερμηνεία που εξυπηρετεί πολιτικάντικους σκοπούς αλλά όχι της ιστορίας της Ελλάδας. Επίσης το γεγονός ότι πολλοί πιστεύουν ότι είναι το αποτέλεσμα των πιέσεων του NATO και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι εντελώς εκτός πλαισίου. Διότι η πραγματικότητα είναι απολύτως διαφορετική. Αυτό το προσύμφωνο είναι απλώς η αναπόφευκτη συνέχεια μίας κόκκινης προπαγάνδας που άρχισε στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Κάποιοι είχαν υποστεί μια αποτυχία μετά τον πόλεμο, ενώ πίστευαν ότι θα βρεθούν στην εξουσία, άφησαν μια ιδεολογική κληρονομιά, κάποιοι παρόλο που δεν κυριάρχησε ποτέ στην Ελλάδα, με την πρώτη ευκαιρία υλοποίησαν ή μάλλον προσπάθησαν να υλοποιήσουν ένα όνειρο δεκαετιών. Ας μην είμαστε λοιπόν τόσο αγνοί κι ας ανοίξουμε τα μάτια μας, διότι πρόκειται για μια πράξη βαρβαρότητας κατά της ιστορίας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αποδεχτούμε μια ιδεολογική συμφωνία που καταπατά την Ελλάδα και την ιστορία. Έτσι δεν είναι παράλογο ότι η Βουλγαρία αλλά και η Σερβία είναι επιφυλακτικές με τη Συμφωνία, διότι βλέπουν ότι δεν λύνει κανένα εθνικό θέμα επί της ουσίας αλλά επίσης επειδή αντιλαμβάνονται ότι το σκεπτικό είναι ριζικά διαφορετικό. Τώρα όμως και οι ψηφοφόροι έχουν αντιληφθεί ότι έχουν πέσει σε μια παγίδα και έχουν αρχίσει να απεγκλωβίζονται και να απαιτούν αλλαγές, διότι δεν πρόκειται να δεχτούν το απαράδεκτο για τη Μακεδονία μόνο και μόνο για λόγους κομματικούς. Το όλο θέμα είναι καθαρά ιδεολογικό και η Συμφωνία πρέπει να εξεταστεί σε αυτό το πλαίσιο για να γίνουν κατανοητά τα είκοσι Άρθρα της. Δεν πρέπει να αναζητούμε εθνικά στοιχεία και γι’ αυτό είναι σημαντικό να παλέψουμε για να μη περάσει στο στάδιο της οριστικοποίησης, αφού δεν έχει νόημα για το μέλλον της Ελλάδας και δεν έχουμε ανάγκη από τέτοιους συμβιβασμούς.

Οι ουρές της Συμφωνίας 

Αν υπάρχει ένας σοβαρός λόγος για να μην αποδεχτούμε τη Συμφωνία του Υπουργού Εξωτερικών, είναι οι ουρές της που προκαλούν επακόλουθα και σε άλλες περιπτώσεις όπως είναι η Αλβανία, η Βουλγαρία ή ακόμα και η Τουρκία. Διότι η διπλωματική αναξιοπιστία δεν είναι μόνο μια βλαβερή για μία και μόνο υπόθεση, έχει επιπτώσεις και σε άλλες.Έτσι αν τα πράγματα είναι δύσκολα για το Σκοπιανό ενώ μιλούμε για ένα κράτος που δεν έχει καμιά εμβέλεια ούτε απήχηση, τι πρόκειται να πετύχουμε με άλλα που έχουν και διεκδικούν ακόμα περισσότερα από εμάς. Η διαχείριση του όλου θέματος και τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων δείχνουν ότι υπάρχει όχι μόνο μια δομική ανικανότητα αλλά και μια εσκεμμένη βούληση απαξίωσης των εθνικών αξιών μας. Η κυριαρχία της ιδεολογίας επί των εθνικών ζητημάτων είναι άκρως επικίνδυνη και η όλη προσέγγιση μοιάζει με σοβιετική σκέψη που δεν θέλει καμιά αμφισβήτηση από τον ελληνικό λαό. Η γεωπολιτική σκακιέρα στην περιοχή είναι πολύ πιο μεγάλη από μια διμερή σχέση που αφορά μια ασύμμετρη ισορροπία μεταξύ κρατών. Αν πρέπει ν’ αντισταθούμε για το όνομα της Μακεδονίας, πρέπει ν’ αντισταθούμε και για τις άλλες επιπτώσεις με άλλα κράτη. Τα Βαλκάνια μάλιστα δεν παίζουν μόνα τους αφού υπάρχει και το Ευρωπαϊκό πλαίσιο. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση εντάχθηκαν η Σλοβενία το 2004, η Βουλγαρία και η Ρουμανία το 2007 και η Κροατία το 2013. Δεν είναι λοιπόν δύο ανεξάρτητες σκακιέρες. Και το ίδιο ισχύει και για το NATO στο οποίο παράδειγμα πρέπει να προσθέσουμε την Αλβανία το 2009 και το Μαυροβούνιο το 2017. Είναι λοιπόν απαραίτητο να εξετάσουμε αυτή τη Συμφωνία από το τριπλό πρίσμα Βαλκάνια, Ευρωπαϊκή Ένωση και NATO για να έχουμε μια ορθολογική άποψη της κατάστασης σε στρατηγικό επίπεδο, το οποίο ξεπερνά βέβαια το βεληνεκές ενός υπουργικού προσύμφωνου.

Ο αγώνας για τη Μακεδονία 

Ο αγώνας για τη Μακεδονία συνεχίζεται σε στρατηγικό, πολιτικό και λαϊκό επίπεδο. Πρέπει ο καθένας να ενημερωθεί για το περιεχόμενο των 20 άρθρων που εμπεριέχει αυτή η συμφωνία για να ξέρει ποια είναι τα ευάλωτα σημεία και στοιχεία. Διότι είναι ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε μια άμυνα, η οποία να είναι ανθεκτική στις επιθέσεις της προπαγάνδας. Δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε να περάσει μια ιδεολογία που δεν σέβεται τον Ελληνισμό και δεν πιστεύει στην Ιστορία, διότι η Ελλάδα αυτό είναι. Κι αν υπάρχουν μερικοί που είναι έτοιμοι ν’ ανταλλάξουν οικονομικά οφέλη για να ξεπουλήσουν εθνικά, δεν ανήκουμε σε αυτούς γιατί θεωρούμε ότι είναι απαράδεκτος αυτός ο τρόπος σκέψης. Αποτελούμε τη συνέχεια του Ελληνισμού και δεν γονατίζουμε εύκολα και στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας. Δεν ήρθε λοιπόν η ώρα να το κάνουμε. Αντιθέτως ήρθε η ώρα της αντίστασης. Όχι μόνο με φωνές και κραυγές αλλά με ορθολογισμό και στρατηγική. Πρέπει να ενεργοποιήσουμε τη βαθιά μας νοημοσύνη για να ανατρέψουμε αυτό το στρατηγικό λάθος της Συμφωνίας πριν μετατραπεί σε τραγικό λάθος που θα είναι μη αναστρέψιμο. Τώρα δεν υπάρχουν επιλογές ούτε συμβιβασμοί. Η δράση μας είναι σημαντική για να καταλάβουν όλοι και εντός και εκτός τι έγινε και τι πρόκειται να γίνει στη συνέχεια ήδη εντός του μήνα. Διότι θα περάσουμε από πολλά στάδια όπου η αντεπίθεση θα είναι το ισχυρότερο εργαλείο μας και εντός των υπερδομών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας αφήσουμε λοιπόν τις επιτυχίες της προπαγάνδας, ας μάθουμε τις αστοχίες της διπλωματίας για να βρούμε τις σωστές κινήσεις και πράξεις της εθνικής στρατηγικής.

Μονόδρομος η παραίτηση βουλευτών 

Με τα νέα δεδομένα του Σκοπιανού, έχουμε πολιτικές εξελίξεις και όχι μόνο εθνικές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει στην Κυβέρνηση κόμμα το οποίο έχει εθνικό υπόβαθρο και όχι μόνο ιδεολογικό. Και γι’ αυτόν τον λόγο έχει υποστεί ήδη πολιτικό κόστος κι άρχισαν οι διαρροές από το κόμμα σε διάφορα επίπεδα της ιεραρχίας του. Δεν είναι λοιπόν μόνο η αλλαγή στάσης του βουλευτή αλλά και πολλών μελών του κόμματος. Υπάρχει σίγουρα μια διαφωνία εντός όπως συμβαίνει και αλλού αλλά τώρα με το θέμα της Συμφωνίας πολλοί αντιλαμβάνονται ότι έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ οι κόκκινες γραμμές. Επίσης θεωρούν ότι δεν είναι σοβαρή η στάση της αποδοχής των εξελίξεων, ενώ η επίσημη γραμμή του κόμματος λέει ότι θα απορρίψει τη Συμφωνία όταν θα έρθει στη Βουλή. Έτσι για τα πολιτικά στελέχη εμφανίζεται ένα αντικειμενικό κόστος. Διότι ο ελληνικός λαός έχει θυμό και οργή μαζί τους. Έτσι αυτοί καταλαβαίνουν ότι ζουν το τέλος της πολιτικής τους καριέρας. Κατά συνέπεια τώρα και αυτοί βλέπουν ότι υπάρχει μόνο ο μονόδρομος της παραίτησης για να συνεχίσουν το έργο τους. Έτσι το μέλλον της Ελλάδας και της Μακεδονίας έχει πιο άμεση σχέση με αυτό της πολιτικής τους υπόστασης. Μάλιστα αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει το γεγονός της πίεσης που ασκείται πάνω τους από τους ψηφοφόρους για να κρατήσουν μια εθνική στάση. Με άλλα λόγια έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για το θέμα της εξουσίας και αυτό είναι πολύ πιο κατανοητό από την ανάγνωση και την ερμηνεία των είκοσι άρθρων της Συμφωνίας και γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε μόνο στην αρχή μιας διαδικασίας ανατροπής.

ΠΗΓΗ