Του Σπύρου Παν. Κανελλόπουλου *
Η «Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση» φώτισε την πρόσοψή της με μήνυμα για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, τώρα την φωτίζει με τη φωτογραφία του Ζακ Κωστόπουλου.
Η απώλεια κάθε ανθρώπινης ζωής είναι πάντοτε λυπηρή. Δεν χωρούν αστερίσκοι. Κάποιοι όμως επιμένουν ιδεοληπτικά να τους θέτουν.
Για παράδειγμα, δεν φωτίστηκε ποτέ η «Στέγη»:
- Με μήνυμα για τα θύματα της Marfin.
- Με μήνυμα για την Εθνεγερσία του 1821.
- Με μήνυμα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
- Με μήνυμα για τον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα
των Κυπρίων και τον διατρανωμένο πόθο τους –με δημοψήφισμα- για ενσωμάτωση στο
Ελληνικό κράτος με το σύνθημα «Ένωσις», το 1955 – 1959.
- Με μήνυμα για το ρηθέν ΟΧΙ από τον Ι. Μεταξά την 28η Οκτωβρίου 1940, που –μόνος εκείνη την
νύχτα- ερμήνευσε τη θέληση των Ελλήνων για αντίσταση και την υπεράσπιση
ελευθερίας και εθνικής αξιοπρέπειας.
- Με μήνυμα για τον εν ψυχρώ δολοφονηθέντα, Εθνομάρτυρα πια, Κωνσταντίνο Κατσίφα. Είναι αυτός, που δεν ανέχθηκε την αυθαιρεσία Αλβανού αστυνομικού να κατεβάσει την Ελληνική σημαία που είχε αναρτήσει ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 2018 στους Βουλιαράτες Βορείου Ηπείρου, ώστε να τιμήσει τους Έλληνες ήρωες και απελευθερωτές της Βορείου Ηπείρου, το 1940. Είναι αυτός που δεν αισθανόταν «βαρύ το χάλκεον χέρι του φόβου» και δεν ήθελε «ζυγόν δουλείας» για την πατρίδα του, αναρτώντας συχνά στο Fb: «Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία».
Όλα τα παραπάνω είναι λίγα παραδείγματα και υπάρχουν πάρα πολλά άλλα που θα μπορούσε η «Στέγη» να αναδείξει. Δεν το κάνει όμως και δεν θα το κάνει! Η υπόμνηση πρόσωπων και γεγονότων του παρελθόντος που αναδεικνύουν τη θυσιαστική αυταπάρνηση για την Πατρίδα δεν διέπει την... πολιτική ορθότητά της.
Η απόδοση τιμής σε θύματα τυφλής βίας δεν είναι δεδομένη ούτε είναι καθήκον, όταν οι δράστες προέρχονται από την διαφόρων αποχρώσεων αριστερά. Ίσως μάλιστα να είναι και… ύποπτη!
Τα πράγματα για εμένα είναι ξεκάθαρα. Το εθνομηδενιστικό συνονθύλευμα, οι εθνοαποδομητές πασχίζουν να ξεριζώσουν ό,τι χαρακτηρίζει την ιδιοσυστασία των Ελλήνων που με αγώνες κατακτήθηκε. Η παγκοσμιοποιημένη λογική τους αγωνίζεται να μας μετατρέψει σε έναν ομογενοποιημένο πολτό, σ’ ένα χυλό σκέψης. Δεν θα τους περάσει!
Όσο υψώνουμε τείχη εθνικής αυτογνωσίας, τιμούμε τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας με δουλειά, οικογένεια, αυτούς που είναι έτοιμοι να υπερασπίσουν όσια και ιερά προγόνων, τόσο οι «Στέγες» με τα ολογράμματα μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής στην πρόσοψή τους, θα φαντάζουν γραφικές στα μάτια μας
*
Σπύρος
Παν. Κανελλόπουλος
Μαθηματικός
Δ.Ε. – Ειδικός Παιδαγωγός
Ταμίας
Εκτελεστικής Επιτροπής της Δ.Α.Κ.Ε.
Καθηγητών Δ.Ε.
Διαχειριστής
του ιστολογίου «Βούλομαι, εκφράζομαι και
έτσι υπάρχω!». Πατήστε εδώ.
Διαδώστε την ανάρτηση σε φίλους και γνωστούς.
6 σχόλια:
Ευχαριστώ το "Αντίβαρο" και το δημιουργό του, Ανδρέα Σταλίδη, που φιλοξενεί το κείμενό μου στην κάτωθι διεύθυνση.
https://www.antibaro.gr/article/28436
Και όμως η "απώλεια ΚΑΘΕ ανθρώπινης ζωής [ΔΕΝ] είναι πάντοτε λυπηρή". Υπάρχουν πλείστα παραδείγματα όπου ένα σεβαστό ποσοστό της ανθρωπότητας χάρηκε με το θάνατο "κάποιων" άνθρωπων. Συγχωρέστε με αλλά αυτά τα γραφικά λεκτικά κλισέ όταν λέγονται απλώς για να γεμίζουν τη σελίδα χωρίς να σημαίνουν απολύτως τίποτα, πρέπει να απαντώνται αναλόγως. Τέλος πάντων ...
Κατά τ' άλλα, το κυρίως σχόλιο μου στο κείμενο είναι τι είχες ... Σπύρο, τι είχα πάντα και τα πολλά λόγια είναι -τελικώς- ένδεια λογου. Είναι αργά για δάκρυα πλέον κύριε Κανελλοπούλε, ειδικά εσείς ως "ειδικός παιδαγωγός" έχετε τεράστια ευθύνη για αυτό που καταγγέλλετε. Αν δεν το έχετε ήδη κάνει σας παρακαλώ ανατρέξτε στα προφητικά κείμενα του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά που πρωτοδημοσιεύθηκαν στο “ΒΗΜΑ της Κυριακής” από τις 24/11/1985 έως τις 6/7/1986 και κυκλοφόρησε ως αυτοτελές βιβλίο Finis Graeciae τον Φεβρουάριο του 1987. Εκεί τα έχει ήδη πει όλα αυτός ο μεγάλος διανοητής και αυτά που γράφετε εσείς τώρα με όλο το σεβασμό είναι απλώς θλιβερή ανακύκλωση αυτού που γνωρίζουμε εδώ και 35 χρόνια: η Ελλάς τελείωσε! Πέθανε είναι νεκρή. Για κάποιο μακάβριο όμως λόγο αρνούμαστε να τη θάψουμε και την περιφέρουμε ... ταριχευμένη εδώ κι εκεί με τις συνήθεις αναφορές στο ένδοξο παρελθόν, αναπολώντας περασμένα μεγαλεία, μεμψιμοιρώντας και κλαίγοντας. Αυτό πλέον που απομένει είναι η περιέργεια να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Και αν κρίνω από την μέχρι τώρα πορεία της "νέας ελλάδας" το τελικό προϊόν θα είναι μάλλον αξιοθρήνητο ...
Αγαπητέ κύριε, θα ήταν πιο κομψό να γράψετε την ιδιότητά σας πριν με “σταυρώσετε” για όλα τα δεινά των Ελλήνων.
Ευχαριστώ το "Ό,τι διαβάζω", που φιλοξενεί το κείμενό μου στην κάτωθι διεύθυνση.
https://otidiavazo.blogspot.com/2020/10/blog-post_259.html
Ευχαριστώ το "ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily", που φιλοξενεί το κείμενό μου στην κάτωθι διεύθυνση.
http://koukfamily.blogspot.com/2020/10/blog-post_243.html
Ευχαριστώ το "SECRET REAL TRUTH", που φιλοξενεί το κείμενό μου στην κάτωθι διεύθυνση.
https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2020/10/blog-post_2425.html
Δημοσίευση σχολίου