Επτά συγκλονιστικά βίντεο για την Εθνεγερσία

 

Αυτή η ανάρτηση περιέχει επτά συγκλονιστικά βίντεο (ασφαλώς υπάρχουν κι άλλα) που αφορούν τα 200 χρόνια από την Εθνεγερσία του 1821.

Τα τρία πρώτα βίντεο δημιουργήθηκαν από την Χριστιανική Φοιτητική Δράση Θεσσαλονίκης. 

Το τέταρτο, από την ΑΠΟΣΤΟΛΗ, τον Φιλανθρωπικό Οργανισμό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

 Το πέμπτο, από την ΣΤ1 του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ναυπλίου.

 Το έκτο, από τον φωτογράφο, Ηλία Περγαντή.

 Το έβδομο, από την ομάδα Up Stories.

------------------------

Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία
Καί ξάφνου φάνηκε μπρός μου ὁ πρῶτος, ὁ ἀρχηγός, ὁ Γέρος τοῦ Μωριά. Κι ἄρχισε νά βροντοφωνάζει μέσα ἀπό τά σπλάγχνα του: «Τό Ἔθνος δέν ὑποτάχθηκε ποτέ, εἶχε τό βασιλιά του, τά κάστρα του καί τό στρατό του. Βασιλιάς του ὁ Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, κάστρα τό Σούλι καί ἡ Μάνη, στρατός οἱ κλέφτες στά βουνά». «Κι ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν συλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμαστε, οὔτε πὼς δὲν ἔχουμε ἄρματα.., ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε σέ ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας... Κι ὅταν πιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος».
Αφήγηση: Μελίνα Μποτέλλη - Ηθοποιός

 ---------------------------------------------------

 Ἀπ᾿ τῶν προγόνων τὸ κρασί...

Ἦταν τῆς τρέλας οἱ καιροί! Παράξενοι. Ξάφνου… σμίξαν στῆς Ἄνοιξης τ᾿ ἀγέρι τὰ μύρα τῶν ἀνθῶν καὶ τὸ μπαρούτι τῶν κλεφτῶν. Στό ᾿να τὸ χέρι τὸ σπαθὶ καὶ στ᾿ ἄλλο τὸ ντουφέκι, βάλαν σημάδι τὸν καιρό. Κι ἀντιλαλῆσαν τὰ ρουμάνια κι οἱ κορφὲς ἀπ᾿ τὴ βροντὴ τῆς φλογισμένης τους ψυχῆς. Προκάλεσαν τὸν θάνατο, δεῖξαν στὸν χάρο τὸ σπαθί, τὸν κάλεσαν μύριες φορὲς νὰ ξαναβγεῖ στὰ μαρμαρένια ἁλώνια. Ἦταν οἱ πόθοι οἱ κρυφοί, ἦταν οἱ μαῦροι στεναγμοί, αἷμα τῶν δεκατέσ¬σερων γενιῶν στὰ τετρακόσια χρόνια. Δὲν τὴν ψηφίσαν τὴ ζωή. Εἶπαν: Μέχρις ἐδῶ! Κάλλιο μιᾶς ὥρας λευτεριὰ καὶ θάνατος, παρὰ σαράντα χρόνια στῆς σκλαβιᾶς τὰ αἱματόβρεχτα δεσμά. Κι ἦταν μονάχοι... Κλειστὲς οἱ πόρτες ποὺ χτυποῦσαν τόσο καιρό, μήπως καὶ κάποιον βροῦν νὰ τοὺς σταθεῖ, νὰ δώσει χέρι ποὺ βοηθεῖ. Πικροί… πῆραν τὸν δρόμο μοναχοί, καὶ μοναχοὶ ξανάρθαν... Τότε κατάλαβαν... στὰ εἰκονίσματα μπροστὰ γονάτισαν, δῶσαν τὸν ὅρκο τὸν φριχτό. Πῆραν τὴν Παναγιά τους μόνη βοηθό. Κι Αὐτή, ἡ Μάνα τῶν φτωχῶν, Μάνα τῶν πονεμένων, ἔσκυψε καὶ τοὺς φίλησε στὸ φλογισμένο μέτωπο. Γινῆκαν τότες λέοντες. Δὲν τοὺς τρομάζουν τώρα πιὰ τ᾿ ἀμέτρητα κανόνια, τὸ ἱππικό, τ᾿ ἀρματωμένα τὰ καράβια τοῦ ὀχτροῦ. Στὴν ὥρα τὴ μεγάλη πετάχτηκε, θαρρεῖς, μέσ᾿ ἀπ᾿ τὴ γῆς, ὁ ἀρχηγός, φτιαγμένος ἀπ᾿ ἀτσάλι. Κι ἦταν βροντὴ ὁ λόγος του, κι ἦταν ἡ σκέψη του φωτιά, ἀκλόνητη ἡ πίστη τῆς καρδιᾶς του: Σὰν ὑπογράφει ὁ Θεός, νικιέται ὁ κόσμος ὅλος! Πίσω ἡ ὑπογραφή Του δὲν γυρνᾶ! Πιστοί! ἀπὸ τὴν Ἅγια Λαύρα ἀτρόμητοι… πῆραν τὶς πόλεις, τὰ χωριά, τοὺς κάμπους, τὰ βουνά, τὰ κάστρα... τσακίσανε τὸ φίδι στὸ κεφάλι, μέσα στὸ κέντρο τοῦ ὀχτροῦ, τὴν ξακουστὴ Τριπολιτσά. Σὲ κάθε τόπο καὶ σεισμός· κι ἁπλῶσαν τὴ φωτιὰ ἀπ᾿ ἄκρη σ᾿ ἄκρη στὸν Μωριᾶ, στὴ Ρούμελη, στοὺς κάμπους τοὺς θεσσαλικούς, στὴν Ἤπειρο, τὴ Θράκη καὶ ψηλὰ στ᾿ Ἀλέξανδρου τὴ χώρα… Μακεδονία… στὰ νησιά. Πέρασαν μέρες φοβερές... Εἶδαν νὰ λάμπει στὴ φωτιὰ τὸ Μεσολόγγι, τό ᾿δαν νὰ φτάνει στ᾿ ἄστρα τ᾿ οὐρανοῦ. Εἶδαν τὴ Χιὸ νὰ πνίγεται στὸ αἷμα, στάχτη καὶ κάρβουνο τὰ μαῦρα τὰ Ψαρά… εἶδαν... Ὅταν ἡ ἀμάχη τέλειωσε καὶ χάρηκαν ἐλεύθερη πατρίδα, μετρήθηκαν… Βαρὺς ὁ φόρος. Εἶχαν ξεμείνει οἱ μισοί. Ζήτημα νά ᾿πιαναν κοντὰ στὶς ὀχτακόσιες πιὰ χιλιάδες. Κι οἱ ἄλλοι τόσοι, ὠιμέ! παιδιά, μανάδες κι ἀδελφοί, ἦταν χωμένοι μὲς στὴ γῆ. Κι ἄλλοι στοῦ πέλαου τὴν ἁρμύρα… κι ἄλλοι τροφὴ τῶν κορακιῶν μὲς στὰ φαράγγια τῶν βουνῶν. Ὤ, ναί! βαρὺς ὁ φόρος τοῦ καλοῦ. Εἶχαν ποτίσει ἀχόρταγη τὴν ξεραμένη γῆ μὲ δάκρυα, μὲ αἷμα. Ὅμως… εἶχε δοθεῖ ἐκδίκηση στὰ ὄνειρα αἰώνων. Μποροῦσαν τώρα ὄρθιοι νὰ περπατοῦν μὲς στὰ στενά, νὰ ξανανοίγουν τὰ σχολειὰ γιὰ τὰ παιδιά, νὰ ξαναφτιάχνουν χαλασμένες ἐκκλησιές, σπίτια μὲ φῶς καὶ ὄνειρο… Μποροῦσαν! Σκύψαν… φιλῆσαν μὲ χαρὰ τὴ γῆς… πῆραν νὰ σπέρνουν τὰ χωράφια της δίχως τὸν φόβο τῶν ὀχτρῶν, τὰ δέντρα ν᾿ ἀνασταίνουν. Δύσκολα διάβηκαν τὰ χρόνια. Πάντα μὲ τό ᾿να χέρι στὸ σπαθὶ καὶ τ᾿ ἄλλο στὸ ντουφέκι. Πόνος καὶ δάκρυ ὁ δρόμος τους, ᾿πὸ μάχη σ᾿ ἄλλη μάχη, μακρὺ τῆς ἀνηφόρας τὸ στρατί... μέχρι νὰ δοῦν καὶ τ᾿ ἄλλα ἀδέλφια τους τῆς λευτεριᾶς τὴ γαλανόλευκη θωριά. Μέχρι καὶ χθές! Τώρα – διακόσια χρόνια ἀπ’ τὴ φωτιὰ ποὺ φώτισε τὸν κόσμο – ἀναμετροῦνται πάλι τὰ τρισεγγόνια τῶν παιδιῶν τους μὲ τὸν ἀχόρταγο ὀχτρό. Σκίζουν τοὺς οὐρανοὺς ἀτρόμητοι ἀετοί, μὲ τὰ φτερὰ ἀτσάλινα καὶ τὴν ψυχὴ πυρφόρα. Μετροῦν τὴν κάθε σπιθαμὴ τῆς ἁγιασμένης γῆς μὲ τ᾿ ἀετήσιο βλέμμα τους, γλυκοφιλοῦν τὶς ἐκκλη- σιές της, διώχνουν στὰ βάθη τῆς Ἀσίας τοὺς Περσιάνους. Κι ὅπου γαλαζαστράφτουν τὰ νερά, ἀντριεύονται οἱ θαλασσόλυκοι στὰ κύματα ἀπὸ τὴν Κρήτη κι ὣς τὴ Ρῶ καὶ ὣς τὴ Σαμοθράκη. Ἀόρατοι! Βυθίζονται στὰ βάθη μὲ τὰ δελφίνια συντροφιά. Καὶ πάνω στοῦ Ἔβρου τὴ γραμμὴ κρατοῦν τὸ χῶμα ἀμόλυντο νυχθημερίς. Μπροστά τους σελαγίζουν ὅλες ἀθάνατες μορφές: Καραϊσκάκης, Μπότσαρης, Ἀνδροῦτσος, Διάκος καὶ Νικηταρᾶς κι οἱ ἄλλοι. Κι ἀπὸ τὴ θάλασσα τοὺς χαιρετοῦν Κανάρηδες, Πιπίνοι… καὶ ὁ Μιαούλης κι ἡ Μαντώ. Ἆ! ἡ Μαντὼ κι οἱ Μπουμπουλίνες… γοργόνες τοῦ φλεγόμενου πελάγου! Κι ἂν κάποια, μόνο μιά, στιγμὴ βρεθεῖ ἠ καρδιά τους ν᾿ ἀπορεῖ, βλέπουν ξανὰ μπροστά τους τοῦ Γέρου τὴν ὁλόφωτη μορφὴ νὰ στρέφει τὴ ματιά τους στὴν Παναγιά, καὶ τὸν ἀκοῦν καὶ πάλι νὰ βροντάει! ‒ Ὀμπρός, ὠρέ! Ὀρθοί, ὡραῖοι, μυθικοί, πῶς γαλαζοβολοῦν κάθε στιγμὴ μὲ φῶς τὴ θεία Ἑλλάδα! Κι αὐτή, ἡ Ἑλλάδα τους, ἀγαπημένη τ᾿ οὐρανοῦ, ἡλιόλαμπρη, ἁπλώνει ἡ Γαλανόλευκη τὸ χέρι της μαλαματένιο σὲ σιγὴ ἱερή: ‒ Πιεῖτε ἀπ᾿ τῶν προγόνων τὸ κρασί!

Αφήγηση: Μελίνα Μποτέλλη - Ηθοποιός

 -----------------------------------------------------------

 Tαινία μικρού μήκους «Δάκρυ της Λευτεριάς»

Ο μικρός Γιώργης βλέπει με τρόμο την μάνα του σκοτωμένη από τους Τούρκους. Τρέχει στο δάσος να κρυφτεί. Οι Τούρκοι τον ανακαλύπτουν. Τρέχει ολομόναχος ώρες ολόκληρες στο βουνό. Μέσα σε ένα ανελέητο κυνηγητό βρίσκει αναπάντεχα τον μεγάλο του αδελφό, κι ένα φίλο του, κι όλοι μαζί τρέχουν να σωθούν. Έχουν χάσει τα πάντα. Μόνη τους παρηγοριά, ότι έχουν ο ένας τον άλλον. Μόνη τους ελπίδα ο Θεός. Οι Τούρκοι κάψανε το χωριό τους, έμαθαν που κρύβονται οι άμαχοι και οργώνουν όλη την περιοχή να τους βρουν. Ανάμεσα τους κι ο φονιάς της μάνας. Θα προλάβουν οι Τούρκοι να ανακαλύψουν το κρησφύγετο των αμάχων; Οι ήρωες μας αποφασισμένοι να φτάσουν πριν από αυτούς, και διανύουν μια μακρινή κοπιαστική πορεία μέσα από το δάσος, με στόχο το ξωκλήσι του Αη-Λια…. Ποιο είναι το μεγάλο τους μυστικό; Τί κρύβεται πίσω από to κλεμμένο μαντήλι; Τί θα γίνουν τα γυναικόπαιδα; Αυτή η ταινία είναι αφιερωμένη στους ήρωες που δεν είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να τιμήσουμε! 200 χρόνια αργότερα, φέρνουμε αυτές τις στιγμές στη ζωή! Στιγμές γεμάτες δάκρυα και αίμα! Δάκρυα που πότισαν το λουλούδι της ελευθερίας…

 ----------------------------------------------------

 Με τον δικό της τρόπο η ΑΠΟΣΤΟΛΗ, ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ο οποίος αποτελεί έναν κεντρικό πυλώνα του κοινωνικού έργου της Εκκλησίας, επέλεξε να αποδώσουμε την οφειλόμενη τιμή στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Με την πολύτιμη -εθελοντική συμβολή- δέκα ταλαντούχων ηθοποιών και της εταιρείας Aikor δημιουργήθηκε ένα ολιγόλεπτο αφιέρωμα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Αϊβάζη, αφενός για να τιμηθούν οι ήρωες και, αφετέρου, να μάθουν οι επόμενες γενιές την κορυφαία στιγμή του Έθνους μας, την Ελληνική Επανάσταση.

Στο βίντεο που ακολουθεί:

Αναδεικνύονται τα γεγονότα

Αναδεικνύεται το πραγματικό νόημα και οι δυσκολίες του Αγώνα

Αποδίδεται η τιμή που αρμόζει στους Αγωνιστές προγόνους μας.

Τα κοστούμια των πρωταγωνιστών είναι πιστά αντίγραφα της εποχής, ενώ η μουσική υπόκρουση είναι προσομοίωση του ακούσματος του Χερουβικού ύμνου μέσα στην Αγ. Σοφιά της Κωνσταντινούπολης. Συντελεστές: Λεωνίδας Κακούρης, Γιάννης Αϊβάζης, Χάρης Γρηγορόπουλος, Νικόλας Μακρής, Τάσος Αναγνώστου, Κοσμάς Ζαχάρωφ, Λευτέρης Δημηρόπουλος, Πέτρος Ξεκούκης, Μαρία Κορινθίου, Σοφία Γαρμπή.

Σκηνοθεσία - Κείμενα - Μοντάζ: Γιάννης Αϊβάζης

Διευθυντής Φωτογραφίας: Νίκος Βούλγαρης

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μαρία Κορινθίου

Special FX: Ρούλης και Γιώργος Αλαχούζος

Μακιγιάζ: Μαργαρίτα Μονέδα Μαλλιά

Περούκες: Κωνσταντίνος Σαββάκης

Παραδοσιακές Φορεσιές: Σταματίνα Μπογέα

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Φρίγγας

On set photographer: Ανέζα Καράμπαλη

Παραγωγή: Aikor Productions

 -----------------------------------------------------

Ελευθερία

 Η ταινία δημιουργήθηκε από το ΣΤ1 του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ναυπλίου, στην πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας. Μέσα σε κάτι περισσότερο από 5 λεπτά, οι μαθητές υποδύονται τους γνώριμους πρωταγωνιστές του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα στο φυσικό τους περιβάλλον, την πόλη του Ναυπλίου, όπου κάποτε πράγματι περπατούσαν. Τα παιδιά στέλνουν το μήνυμα της ενότητας και της ομοψυχίας, τιμώντας τους ήρωες και τις ηρωίδες που έδωσαν τα πάντα, ακόμα και την ίδια τους τη ζωή, για την ελευθερία της πατρίδας.

 -------------------------------------------------------

 Έκθεση Φωτογραφίας 1821, του Ηλία Περγαντή

Τέσσερα χρόνια δουλειάς, χιλιάδες φωτογραφίες, χιλιάδες χιλιόμετρα σε όλη την Ελλάδα, εκατοντάδες ανθρώπων που φωτογραφήθηκαν, αμέτρητες εμπειρίες... Όλα αυτά σε ένα βίντεο, ως φόρο τιμής προς την Ελληνική Επανάσταση του 1821!

 --------------------------------------------------------

 Έλληνες του 1821 και Έλληνες του 2021

 Σε αυτό το επετειακό βίντεο η ομάδα Up Stories προσπαθεί να συνδέσει ένα κενό διακοσίων χρόνων ανάμεσα στους Έλληνες που επαναστάτησαν για την ελευθερία τους και στους Έλληνες του σήμερα. Τα λόγια του Παπαφλέσσα μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ και ας έχουν περάσει από τότε 200 χρόνια Έλληνες λοιπόν του 21. Ένα επετειακό βίντεο για την Ελλάδα και τους ήρωες του 1821. Ένα βίντεο για αυτούς που πολέμησαν για την ελευθερία τους αλλά και την ελευθερία των επόμενων γενεών έπειτα από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς φτιαγμένο από Έλληνες του 2021. Χρόνια πολλά Ελλάδα. Χρόνια πολλά σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.

 

 Διαδώστε την ανάρτηση σε φίλους και γνωστούς.