Φίλε επισκέπτη του ιστολογίου μου, καλώς ήρθες!
Είχα ένα ιστολόγιο από τον Ιούνιο 2007 στο pathfinder με διεύθυνση math-telos-agras.pblogs.gr (Δείτε το διαδικτυακό αρχείο εδώ). Το pathfinder δεν ήταν μια παγκόσμια υπηρεσία φιλοξενίας ιστολογίων, όπως το blogspot, αλλά προερχόταν από την Ελλάδα και αυτό ήταν που με έκανε να συντηρώ εκεί το ιστολόγιό μου.
Από τις 10 Απριλίου 2018, η φιλοξενία ιστολογίων στο
pathfinder σταμάτησε κι έτσι –διαδικτυακός πρόσφυγας πια- αναγκάστηκα να αναζητήσω τη «στέγασή» μου στο blogspot, όπου είχα φτιάξει τον Φεβρουάριο 2008 ένα δοκιμαστικό ιστολόγιο που κρατούσα εν υπνώσει. Το ιστολόγιο στο οποίο αναφέρομαι βρίσκεται εδώ: https://agras1907.blogspot.gr/
Φιλοδοξώ σ' αυτές τις σελίδες να αναδημοσιεύσω προβληματισμούς και απόψεις που με βρίσκουν σύμφωνο ή έχω να διατυπώσω ενστάσεις. Δεσμεύομαι βεβαίως, να αναφέρω ΠΑΝΤΑ την πηγή. Βεβαίως, δεν θα λείπουν και αναρτήσεις με τις απόψεις, τις ιδέες και τους προβληματισμούς μου.

«Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του». (Σύνταγμα Άρ. 14 παρ. 1)

Δευτέρα 9 Απριλίου 2018

Σε αγαπώ παιδί μου...

Έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και το δημοσιεύω με συγκίνηση!



Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ... έχε υπομονή. Θυμήσου, πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω...

 Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.


 Όταν δεν θέλω να πλυθώ, μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή... Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς.

 Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.

 Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον ειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις... Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.

 Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω, μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα "βάρος". Έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.

 Όταν λέω πως θα ήθελα να "πεθάνω", μη θυμώνεις. Μια μέρα θα καταλάβεις, τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις.

 Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου, πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή. Σε αγαπώ παιδί μου...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Βούλομαι, εκφράζομαι και έτσι υπάρχω!

Δημοφιλείς αναρτήσεις των τελευταίων 30 ημερών.

ΔΑΚΕ Καθηγητών ΔΕ