Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου...

   
   Το γράμμα μιας μητέρας προς το παιδί της. Το περιεχόμενό του συγκινητικό, αληθινό, βγαλμένο μέσα από την ίδια τη ζωή. Είναι ένα γράμμα προειδοποίηση για όλα όσα πρόκειται να βιώσει το παιδί της τώρα που εκείνη μεγαλώνει και δεν θα μπορεί να φροντίζει ούτε εκείνο ούτε καν τον εαυτό της. Το γράμμα μιλά για τη δύναμη της αγάπης, για την ανταπόδοση συναισθημάτων αλλά και για το μεγαλείο της ψυχής μιας μάνας που μπορεί να κινήσει βουνά προκειμένου να βλέπει το παιδί της ευτυχισμένο. 

   Αγαπημένο μου παιδί, την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα -κι αυτό φοβάμαι πως δεν θα αργήσει να γίνει- κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις…
Μπορεί τα χρόνια μου να πέρασαν. Μπορεί οι ρυτίδες να χάραξαν το πρόσωπό μου… Όμως, ούτε η καρδιά μου έχασε την τρυφερότητά της, ούτε τα μάτια μου την καλοσύνη τους.

    Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου και με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα τον ερχομό σου!  Και όταν το θαύμα έγινε, από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!

    Στα χρόνια που πέρασαν, ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν!
   Όμως, ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές. Γι’ αυτό αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση.    Θυμήσου με πόση υπομονή ξόδευα ώρες ατελείωτες να σε βοηθώ!
   Όταν μιλάμε, εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δύο και τρεις φορές μην με παρεξηγείς. Άκουσέ με.

    Όταν ήσουν μικρό παιδί, έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

    Όταν δε θέλω να κάνω ντους, μη θυμώνεις… Θυμήσου τις χιλιάδες δικαιολογίες που έβρισκες προκειμένου να με πείσεις νη μην σε λούσω.
   Όταν διαπιστώνεις την άγνοιά μου πάνω στη νέα τεχνολογία, δώσε μου τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστώ και μην με κοιτάς με ένα περιπαιχτικό χαμόγελο.

    Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι, δώσε μου χρόνο να το θυμηθώ. Και αν δεν μπορώ μην εκνευρίζεσαι.

    Το πιο σημαντικό δεν είναι η ίδια η συζήτηση, αλλά η χαρά να είμαστε μαζί και να συζητάμε. Σου δίδαξα τόσα πολλά πράγματα! Να τρως σωστά… Να ντύνεσαι σωστά… Να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος.

    Όταν δε θέλω να φάω μην με πιέζεις. Ξέρω πολύ καλά πότε πρέπει και πότε όχι.  Και όταν τα κουρασμένα πόδια μου δεν μου επιτρέπουν να περπατώ, μην στεναχωριέσαι. Φυσικό είναι! Δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ. Το ίδιο έκανα κι εγώ όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα.

   Το ξέρω ότι η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να είμαι τόσο δραστήρια όσο θα ήθελα. Ωστόσο τα καταφέρνω να επιβιώνω. Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ. Κάποια μέρα θα καταλάβεις ότι παρά τα λάθη μου, πάντα ήθελα το καλύτερο για σένα και προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να ετοιμάσω το δρόμο σου!

   Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου με υπομονή, αγάπη και ειρήνη. Εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα…
Σ΄αγαπώ…
Η μαμά σου…

ΠΗΓΗ